A côté de Topalov, les inévitables Morphy et Alekhine, et une paire d'ex-soviétiques un peu moins bien connus par le public moyen : David Bronstein et Efim Geller. Les 88 parties présentées ici illustrent une dizaine d'idées-forces, du dynamisme à la surprise en passant par Boucle d'or contre les trois ours - ou quelque chose comme ça. Très plaisant et instructif.

The Greatest Ever chess endgames, Steve Giddins

' Les plus grandes ', c'est toujours une affaire d'appréciation Disons donc que ce livre présente 50 finales parmi les plus remarquables de l'histoire des échecs (les parties sont données intégralement, mais les commentaires commencent à l'entrée en finale). Il n'y a pas tant de livres qui donnent des finales dans leur intégralité, et Giddins reste un des auteurs les plus plaisants du circuit - on peut donc se laisser tenter

Voor de derde stap is kennis van de tweede onontbeerlijk, maar verder is de derde niet echt moeilijker.De tactiekonderwerpen zijn relatief gemakkelijk en ook de lessen over de verdediging tegen tactiek zullen geen problemen opleveren. Alleen het insluit

Naast opgaven staan er in het werkboek geheugensteunen. Dit zijn korte samenvattingen voor de leerlingen van de les uit de handleiding.Er zijn 11 geheugensteunen:Materiaal en tijd Het gebruik van pionnen Wedren Aftrekaanval Toren tegen pion Sterk

Deuxième ouvrage sur le sujet en un mois, et aussi différent du précédent (Secrets of Positional Chess de Marovic) qu'il est possible de l'être. Si le GMI croate visait clairement le public des joueurs moyens en s'attardant longuement sur les bases du maniement des pièces, le MI danois s'adresse quand à lui aux forts joueurs désireux de progresser dans les finesses du jeu positionnel. La partie théorique de l'ouvrage est restreinte : six courts chapitres (encore deux d'entre eux n'ont-ils aucun rapport avec le sujet) exposent (ou rappellent) les principes de base : amélioration du placement des pièces, utilisation optimale des dites pièces, exploitation des faiblesses adverses. L'essentiel vient ensuite : un choix de 108 positions proposées comme exercices d'application, suivies bien sûr de solutions commentées. Disons clairement que ces exercices sont très (trop ?) difficiles. Aagaard a en effet sélectionné des positions complexes et des manoeuvres surprenantes, et l'absence de toute indication ou conseil n'arrange rien. A l'arrivée, il est à craindre que ce livre serve plus de recueil d'exemples commentés que d'ouvrage d'entraînement... Un conseil en tous cas : n'abordez cet ouvrage que si vous avez déjà lu - et maîtrisé - le Can you be a Positional Chess Genius de Dunnington.

Deze prachtige Staunton schaakstukken verdienen een punt in hun geschiedenis; in de 19e eeuw was Londen een belangrijke centrum voor het productie van schaakstukken. John Jaques, een van de belangrijkste ivoor- en houtdraaier toen, besloot om het uiterlijk van de schaakstukken mooier en functioneler te maken. Samen met zijn partner Nathaniel Cook, gaan ze in 1849 hun model afwerken en registreren ter ere van Howard Staunton, een voormalige charismatieke schaakspeler en journalist. Een soort marketingstunt vooruit op zijn tijd.

De Staunton stukken zijn stabieler door hun brede basis en de algemene esthetiek van de stukken is getransformeerd: De toren wordt een onneembare vesting, de lijn van de pionnen is verfijnd, de mijter van de loper is vereenvoudigd, men onderscheid beter de kroon van de koning, dankzij het kruis, van diegenen van de dame met haar puntige kraag. En bovenal, het ultra-realistische uiterlijk van het paard roept resoluut een gevecht op. Stijl waarvan we duidelijk de inspiratie terug vinden in de fries van de Parthénon, meesterwerk van de Griekse beeldhouwwerk in de 5eeuw v.Chr. die grotendeels bewaard is gebleven in het Britisch museeum van Londen.

De Staunton stukken kenden snel een groot succes en werden in 1924 officieel voorgeschreven voor competie. Sinds het oorspronkelijke model van 1849 werden verschillende varianten van Staunton gemaakt en zijn nu over de hele wereld beschikbaar voor schaakspelers, maar ze blijven trouw aan de "John Jaques stijl".

Deze Supreme Staunton schaakstukken zijn gevilt en verzwaard. Ze zijn gesneden in een dicht, waardevolle ebbehout, van een uitzonderlijke diepe zwarte. Ze zijn perfect gepolijst, glad en glanzend, en fijn geglitterd met oxalzuur kristallen. Waardoor ze bij licht een zo bezondere schittering hebben.

Ze zullen perfect horen op een bord met velden van 55mm.

Le centième numéro de l'indispensable Yearbook méritait bien une pagination augmentée et un personnage célèbre en couverture.

Vous pouvez commander cet ouvrage dès aujourd'hui en l'ajoutant au panier.

Il sera disponible dans notre boutique 29 rue Saint-André-des-Arts 75006 Paris à partir de vendredi 20 mai 2011.